Korzenie Dizaster Mag to równie bez wątpienia mocna buntownicza muzyka. Dlatego dziś chcę wam przedstawić bardzo ciekawą postać ze śląskiej sceny hardcore/punk jaką bez wątpienia jest Tomek, wokalista zespołu Little Boy. Sięgniemy czasów gdzie muzykę nagrywało się dyktafonem na Jarocinie aż po teraźniejszość oczami starego wyjadacza który nadal ma siłę tworzyć i godnie reprezentować scenę!
- Jak się zaczęło twoje zamiłowanie do sceny hardcore? Pamiętasz jaką kapele z nurtu punk/hc usłyszałeś jako pierwszą?
Tomek – Moje zamiłowanie do muzyki punk/hc zaczęło się jeszcze w szkole podstawowej. Dużo mówiło się wtedy o festiwalu w Jarocinie. Starzy załoganci ze Świętochłowic skąd pochodzę co roku jeździli na niego i przywozili nagrane kasety wysoko-szumowe Stilon Gorzów , które były nieocenionym i jedynym źródłem takiej muzyki. Brudny Punk jak nazywał ten rodzaj muzyki mój przyjaciel Houek ( basista LB ) był moją pierwszą miłością. Zespoły takie jak Dezerter , Siekiera, Abaddon, Kompania Karna , Profanacja , Red Star , Prowokacja , Zielone Żabki, OTDS i wiele innych miały duży wpływ na mnie w młodości. Największe wrażenie zawsze robił na mnie Dezerter. Warstwa tekstowa zawsze była mocną stroną tej formacji, ja zawsze zwracałem na to uwagę. Jeżeli chodzi o amerykańską scenę hxc to pierwsze trafiły do mnie nagrania Black Flag , Bad Brains , Circle Jerks , Agnistic Front , Bad Religion. To było niesamowite wrażenie, ta muza trafiała do mnie mimo braku znajomości angielskiego gdyż w tamtym czasie w szkole uczono tylko rosyjskiego. Lubię każdą muzykę o ile nie jest to disco polo ale ukształtował mnie punk i hard core i to mi gra w sercu aż do dziś.
- Skąd się wzięła nazwa Little Boy? Stoi za tym jakaś historia?
Tomek – Pytasz o nazwę Little Boy , jej genezę…
Pamiętam , że szukaliśmy nazwy , która będzie konkretna. Na jednej z prób stwierdziliśmy , że jak zagramy na żywo to będziemy robić rozpierdol i będziemy siać spustoszenie niczym… bomba o tej nazwie , która spadła 6 sierpnia 1945 roku na Hiroszimę. Spodobała nam się ta nazwa od razu i już nie szukaliśmy innej.
- Opowiedz coś o swojej pracy? Wydaje mi się że jest to ciekawy temat widząc twoje zdjęcia z trasy.
Tomek – Co do wykonywanej przeze mnie profesji to jestem kierowcą zawodowym. Obecnie jeżdżę na północ zwiedzając kraje nadbałtyckie i skandynawskie. Wiem , że śledzisz jeden z moich profili na Instagramie, na którym zamieszczam między innymi zdjęcia z tras. Myślę, że pobyt na północy kontynentu sprawił , że zacząłem uwieczniać miejsca dla mnie ciekawe , inspirujące. Choć nie jestem w tym tak dobry jak Ty staram się i myślę, że jest nieźle. Lubię przyrodę i tkankę miejską , miejsca nieoczywiste , opuszczone. Nie znoszę atrakcji turystycznych. W Estonii raz z opuszczonej fabryki ochrona mnie wyciągnęła, nie zdążyłem nic sfotografować , a wezwana Policja nawet chciała mnie odwieźć na parking do mojego auta.
Moja praca to ciężki kawałek chleba ale jak kożdy Ślonzok jestem nauczony ciężkiej roboty. Charakteryzuje mnie tzw. wysoki etos pracy toteż nie śmiem narzekać. Jak każda praca ma swoje zalety i wady. Niewątpliwą zaletą jest to , że od lat podróżuję i zwiedzam fajne miejsca w różnych krajach i jeszcze mi za to płacą. Wadą zaś brak wystarczającej ilości czasu dla bliskich , kapeli , przyjaciół. To taki cygański żywot w pewnym sensie. Niebawem pewnie to zmienię bo lata lecą , a chcę coś zrobić jeszcze dla siebie.
4. Jakie macie plany na przyszłość z zespołem? Można liczyć na nową płytę czy bardziej chcecie się skupić na koncertowaniu gdy będzie czas na granie?
Tomek – Kapelowe plany na przyszłość…
No cóż Little Boy jest i będzie zawsze i wszędzie:)
Tak zupełnie serio to w najbliższej przyszłości czyli w marcu i kwietniu gramy trzy koncerty. Mamy trochę nowego materiału , mamy na pewno mnóstwo pomysłów na nowe numery. Myślę , że gdyby nie kryzys bezdomności który nas dotknął bylibyśmy już dużo dalej z nowym materiałem. Straciliśmy nasz bunkier, salkę prób i byliśmy zmuszeni tułać się po salkach ” na godziny ” . Ta sytuacja nas rozwaliła i wyraźnie wyhamowała. Na szczęście dzięki uprzejmości ziomali z kapeli ZERO JEDEN , którzy zaprosili nas do swojej salki możemy wreszcie zacząć robić swoje i wszystko powoli wraca na dobrą drogę.
- Każdy kto cię zna wiew że jesteś bardzo pozytywną osobą której nie da się nie lubić ale co z tymi którzy oceniają książkę po okładce? Miałeś z tym związane jakieś ciekawe incydenty?
Tomek – Dobre pytanie widzę, że masz lustro w łazience tak jak ja. żarcik wybacz, wytnie się… 🙂
Nie miałem żadnych poważnych incydentów w związku ze swoim zmodyfikowanym nieco wyglądem. Mama straciła już dawno orientację w ilości moich tatuaży bo kiedyś była pierwsza do krytyki i czepiania się ogólnie. . Myślę, że się poddała gdzieś między szyją, a głową…
Pani w sklepie po jakimś czasie przestała mnie śledzić jak okazało się, że jednak płacę za zrobione zakupy.
- Co byś chciał przekazać młodym którzy zaczynają poznawać scenę?
Tomek – Uważam , że to bardzo ważna kwestia i pozwolę sobie na na swego rodzaju apel do młodzieży za waszym pośrednictwem.
Przede wszystkim organizujcie się na poziomie podstawowym w szkołach, dzielnicach, na osiedlach. Twórzcie ekipy, wymieniajcie się muzą , wrażeniami , informacjami. Znajdujecie innych, którzy słuchają takiej muzyki bądź chcą słuchać lub są sami czy wykluczeni. Organizujcie wspólne wypady na koncerty , festiwale. Kupujecie bilety na gigi, merch, płyty, wspierajcie zespoły i scenę. To nie są gigantyczne kwoty. Wspierajcie siebie nawzajem, dbajcie o siebie. Wspierajcie scenowe oddolne inicjatywy, zakładajcie zespoły, pytajcie tych co grają o wszystko, pomogą wam na pewno. Razem tworzymy scenę, razem możemy wszystko.
- Dzięki ogromne za wywiad! Na koniec kogo chciałbyś pozdrowić?
Tomek – Na koniec chciałbym podziękować za zaproszenie do rozmowy, z Tobą zawsze fajnie coś podziałać. Chciałbym pozdrowić wszystkich tworzących scenę ludzi z pasją.
Bądźcie prawdziwi , bądźcie sobą.
Jeśli chcecie obadać kapele i zobaczyć jak wygląda życie codzienne Tomka to zapraszam do linków: